Marco Borsato - Dichtbij

Fysio

Alle aandacht was gisteren op mij gevestigd.
Je wordt een dagje ouder, dus moet je harder werken om gezond en fit te blijven. (meer bewegen)

Nu zit ik op fitniss met toestellen of hoe die allemaal mogen heten geen idee. Ik moet dus op de loopband.  Voor de liesspieren is er een toestel wat wij onder elkaar de gynacoloog noemen. Ik barste in lachen uit toen ik  voor het eerst die naam hoorde dat paste echt bij dat toestel. Over het algemeen is het saai je krijgt een

schema die moet je afwerken, maar als je er zelf niets van maakt dan is het saai. Wij zijn met een groepje mensen onder elkaar die er wat van probeert te maken en er op een humoristische wijze wat van probeert te maken en er de lol  van inzien maar toch ook hun oefeningen serieus aanpakken. Gisteren was ik met een zijwaartse loopoefening bezig en iedereen kwam om mij heen staan en ze vroegen hoeveel meters ik wilde maken en dat ik te laat was voor de Nijmeegse vierdaagse. Ik zei. Volgende jaar doe ik misschien opzij mee voor de Nijmeegse vierdaagse. Iedereen begon te lachen ook de fysiotherapeuten. De sfeer is altijd goed ik ga er met plezier heen het moet nu eenmaal. Ouderdom komt met gebreken en als je niet genoeg beweegt en je lichaam verwaarloosd is niet goed.Voor je het weet ben je niet meer mobiel en ik wil zo lang mogelijk zelfstandig en mobiel zijn

Dus mensen blijf bewegen, ik kan het niet genoeg benadrukken.

Herinneringssieraad eigen ontwerp ter nagedachtenis van mijn man

Afgelopen week heb ik een herinneringssieraad (hanger)  met een eigen ontwerp ter nagegedachtenis van mijn man voor mij besteld, maar o wat had het een impact op mij. Toch geeft mij dit een goed gevoel, dat ik deze stap gezet heb. Alle gevoelens kwamen boven , want ik mis hem nog steeds elke minuut, rationeel kun je het allemaal beredeneren dat het zo niet langer kon, hij was alleen maar slechter geworden. Maar je leven staat nu volledig op z'n kop. Mijn hele leven heb ik voor hem gezorgd. Ben 37 jaar met hem getrouwd geweest, eigenlijk weet ik niet anders. Dus nu wordt je volledig op jezelf terug geworpen. Je moet opnieuw leren om gaan met je nieuwe situatie en een nieuwe balans vinden. en dat is moeilijk, vooral het verdriet, pijn en gevoelens die je hebt. Het was je maatje, het is net of je geamputeerd bent. Nu alle rompslomp achter de rug is komen de gevoelens echt na buiten, dit is ook één van de manieren om het te verwerken en om het proberen een plekje te geven.

Wandelclubje voor demente ouderen, oproep

Mijn vorige artikel ging over het belang van vrijwilligerswerk voor ouderen. Wij zijn in Hengelo in het bejaardenhuis Bellingborgh met een wandelclub gestart  wandelen met  ouderen. Die blije gezichten maakt veel goed. En de tevredenheid en de humor en de aandacht die je aan hen geeft en die je van hen terug krijgt  geeft je inspiratie om hier mee door te gaan.   

Gisteren hebben we weer gewandeld  met de ouderen van Bellingborgch in Hengelo.

Maar helaas missen we sterke mensen liefst (heren ) die rolstoelen kunnen duwen, ook deze ouderen willen graag genieten van de buitenlucht. Als U zich geroepen voelt kunt U zich via mijn site aanmelden. Ik zorg dat u naam en adres wordt doorgespeeld. naar de coordinanator van de wandelclub

Belangrijk werk; vrijwilligerswerk ouderen

Sinds kort doe ik vrijwilligerswerk bij eenzame en demente ouderen. De bezuiniging heeft daar ook zware klappen toegebracht. Wat ik daar in deze korte tijd zie en gezien heb heeft mij diep geraakt. Ouderen die maanden lang niet buiten komen. Ouderen die al heel erg blij zijn als je een praatje met ze maakt. Kortom er is geen aandacht meer voor deze doelgroep, alles moet gaan op de klok, tijd kost geld. De mens wordt vergeten. Ze zijn al erg blij met dat kleine beetje aandacht wat je ze geeft, een wandeling dat je met ze maakt. Dank zij het programma van Geer en Goor wordt er ook aandacht besteed aan deze doelgroep. Hun presentatie vind ik minder, maar ze krijgen wel voor elkaar dat er aandacht komt voor deze doelgroep. Ik reken altijd met mezelf af. Hoe ben ik later zelf, hoe is het om geen familie meer te hebben en om vergeten te worden. Verschrikkelijk toch. Hoe meer mensen zich aanmelden voor vrijwilligerswerk voor deze doelgroep hoe beter. 

Na een lange tijd afwezig, weer aanwezig

Na een heftige en nare en verdrietige periode van zorg wil ik toch verder met mijn leven. Ik wil de draad weer oppakken en ook de leuke dingen van het leven doen. Ook wil ik deze site weer oppakken en stukjes schrijven. Ik hoop dat jullie nu regelmatig weer van schrijverij kunnen  genieten.

Wantoestanden in de zorg

Op dinsdag 4 november deed Ben Oude Nijhuis (81) een boekje open over de wantoestanden in de zorg in het programma Pauw. Hij maakt zich zorgen over de verzorging van zijn dementerende echtgenote. Dat hij nu hier mee in de openbaarheid is gekomen valt alleen maar te prijzen. Ook staatssecretaris van Rijn zit aan tafel bij Pauw. Zijn moeder zit n.l. in hetzelfde verpleegtehuis. Wat mij opvalt is het zwakke en onbenullige verweer wat hij heeft t.o.v. (WZH) waterhof waar zulke schrijnende toestanden heersen. Als je moeder zo slecht verzorgd wordt, ga je als zoon toch de noodklok luiden? Het vreemde is dat deze mijnheer Oude Nijhuis met alle geweld is tegen gehouden om niet in dit programma te verschijnen
De Heer Oude Nijhuis spreekt daarom van wantoestanden in het WZH door bezuiniging .
Een samenvatting van het AD kunt U Hier lezen.

Ook kunt u het desbetreffende fragment terug zien.



De reactie was overweldigend.
De volgende dag was er al een tafel van verontwaardigde mensen
bij programma Pauw aanwezig. Zie video hieronder;



De raad van toezicht (mevrouw Dupuis) ontkent in alles in alle toonaarden
Er is een tekort aan verplegend personeel. En het is al jaren bekend. Maar er gebeurd niets.
Het kan toch niet zo zijn dat het werk wordt overgenomen door camera's
Het wordt tijd dat er beweging in komt in de zorg en er wat gedaan wordt.